დისკის მომზადება Linux-ის ინსტალაციისთვის
პასუხისმგებლობა და ფსიქოლოგიური ბომბარდირება პატარა გაფრთხილება. ქვემოთ მოყვანილი პროგრამების არაკვალიფიცირებულმა, ან გაუაზრებელმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თქვენი სისტემის დაზიანება, ან დისკზე არსებული მონაცემების დაკარგვა. სტატიის ავტორი იხსნის ყველანაირ პასუხისმგებლობას ყველა თქვენს მოქმედებაზე, რომელიც შეიძლება თქვენ ჩაატაროთ და რომელთა გამოც შეიძლება დააზიანოთ თქვენი ოპერაციული სისტემა, ან დაკარგოთ საჭირო მონაცემები. თვითონ კომპიუტერს და ვინჩესტერს საფრთხე არ ემუქრება, არაკორექტული გამოყენებისას უბრალოდ შეიძლება არასწორად გაყოთ, ან დააფორმატოთ ის დისკები (ან დისკების განყოფილებები) რომელზეც გაქვთ საჭირო ინფორმაცია, ან ოპერაციული სისტემები. დისკის დამყოფ პროგრამებს ჩვენი ვებ-გვერდიდან ჩამოქაჩავთ, იმედია ინსტალაცია არ გაგიჭირდებათ (თუ თქვენთვის ამ პროგრამების ინსტალაცია სირთულეს წარმოადგენს, მაშინ ალბათ სტატიის შემდგომი ტექსტი და მოქმედებები თქვენთვის საერთოდ გადაულახავი ბარიერი აღმოჩნდება, ამ შემთხვევაში შეეშვით აქ მოყვანილ მოქმედებებს, მოიწვიეთ შედარებით მცოდნე მეგობარი, ან გამოცდილი კომპ-მომხმარებელი და მას სთხოვეთ თქვენს მაგივრად ჩაატაროს საჭირო მოქმედებები). ინსტალაციის შემდეგ კი გამოიძახეთ ერთერთი მათგანი, დანარჩენ ინსტრუქციებს კი ამ სტატიიდან მიიღებთ. სამოქმედო პოლიგონი იმისათვის რომ ყველაფერი ადგილზე აგიხსნათ, დავაინსტალირეთ Windows-ი ახალთახალ დისკზე, რომლის მოცულობაც არის 120 GB. სინამდვილეში ეს დისკი სისტემის მიერ აღიქმება როგორც 112 GB (ვინც არ იცის შევახსენებ, დისკის მწარმოებლები მოცულობას ანგარიშობენ 10-იანი სისტემით, ანუ მათ შეხედვით 1 გიგაბაიტი უდრის 1000 მგაბაიტს, თავის მხრივ 1 მეგაბაიტი უდრის 1000 კილობაიტს, ხოლო ერთ კილობაიტში არის 1000 ბაიტი. სინამდვილეში კომპიუტერებში მიღებულია სხვა ათვლა ეგრეთწოდებული 1024-იანი სისტემა. ამ სისტემით ერთ კილობაიტში არის 1024 ბაიტი, 1 მეგაბაიტში არის 1024 კილობაიტი, ხოლო 1 გიგაბაიტში არის 1024 მეგაბაიტი. სწორედ ეს 1024-ის სისტემა გვაძლევს განსხვავებას, რის გამოც 120 გიგაბაიტიანი დისკი სისტემის მიერ აღიქმება 112 გიგაბაიტად. მოკლედ 8 გიგაბაიტი იკარგება ზედმეტი 24 ბაიტების დაანგარიშებისას. ამხელა ახსნა იმიტომ დამჭირდა რომ წინასწარ ვიცი, ზოგიერთი ახალბედა აქ დამისვავდა კითხვას: თუ აიღე 120 გიგაბაიტიანი დისკი, სად დაკარგე დაყოფის დროს 8 გიგაბაიტიო :-). სწორედ ეს კითხვა რომ ამეცილებინა თავიდან ამხელა შესავალი გავაკეთე. კარგი დავუბრუნდეთ ჩვენს საქმეს. კომპიუტერში არსებული 112 გიგაბაიტიანი დისკი გაყოფილი გვაქვს 2 ლოგიკურ დისკად C: დისკი და D: დისკი. აქედან C: დისკს დავუთმეთ 12 გიგაბაიტი, დანარჩენი კი დავუთმეთ D: დისკის (ანუ 100 გიგაბაიტი). Linux-ის ინსტალაციის წინ ვთვლით რომ C: დისკზე დაინსტალირებულია WIndows-ი, ხოლო D: დისკზე ინახება ჩვენი საინსტალაციო პროგრამები, ფაილები, სურათები და აუდიო/ვიდეო მასალები. ჩვენს შემთხვევაში D: დისკი ბოლომდე შევსებული არ არის, და ვთვლით რომ 10-დან 20 გიგაბაიტამდე ადგილი D: დისკზე თავისუფალია. სწორედ ამ ადგილის ჩამოჭრაზე გვექნება მოყვანილი მაგალითები. განვიხილავთ როგორ ჩამოვაჭრათ D: დისკს სასურველი მოცულობა, ისე რომ D: დისკზე არსებული ინფორმაცია არ დავკარგოთ, და ამასობაში Linux-ისთვის გამოვანთავისუფლოთ საჭირო 10-15 გიგაბაიტი, რომელიც შემდგომში ცალკე, დამოუკიდებელ დისკად იქნება აღქმული. მოკლედ სადემონსტრაციო კომპიუტერის სიტუაცია აღწერილია, ახლა კი კონკრეტული პროგრამების მაგალითებზე განვიხილოთ რა როგორ უნდა გავაკეთოთ. წინასწარ გაფრთხილებთ ოპერაციები მარტივია და უმტკივნეულოდ, ჩქარა მთავრდება, გარდა იმ შემთხვევებისა როდესაც თქვენი დისკი ფრაგმენტირებულია და დისკზე ჩაწერილი ინფორმაცია უაზროდ არის მიმოფანტული მთელს დისკზე. თუმცა ამაზეც დეტალურად ვისაუბრებთ თავის დროზე. მოკლედ დავიწყეთ. პირველი გვერდი « 1 2 3 4 5 » ბოლო გვერდი |
|
ძალიან მომეწონა ეს სტატია.. ძალიან დაწვრილებით და გასაგებადაა ახსნილი ყველა დეტალი თავისი სქრინშოთებით.. და რაც მთავარია მაინტერესებდა