რატომ ასე და არა ისე

Linux-ის ინსტალაციის დროს ვიყენებთ კომპიუტერს:
1. რომელზეც არაფერი არ არის დაინსტალირებული;
2. ვიყენებთ კომპიუტერს, რომელზეც სხვა ოპერაციული სისტემები ეყენა, მაგრამ მათ ვშლით და მხოლოდ Linux-ს ვაინსტალირებთ;
3. ან ყველაზე გავრცელებულ მეთოდს ვიყენებთ, ვაინსტალირებთ კომპიუტერზე Linux-ს სხვა ოპერაციულ სისტემასთან ერთად. როგორც წესი სხვა ოპერაციული სისტემა არის Windows-ი.

მოკლედ პირველ ორ ვარიანტს ჩვენ ამ სტატიაში არ განვიხილავთ. თუ გსურთ ძველი ოპერაცული სისტემების წაშლა, ამას მშვენივრად გააკეთებს Linux-ის ინსტალერები, ასევე თუ ახალ დისკზე, ან ახალ კომპიუტერზე აინსტალირებთ Linux-ს, ჩვენი ახსნა არ დაგჭირდებათ, უბრალოდ ჩაახუტეთ მთელი დისკი Linux_ს და დანარჩენს თვითონ გააკეთებს. 

ამ სტატიაში განვიხილავთ მხოლოდ იმ ვარიანტს როდესაც თქვენ უკვე მიჩვეული ხართ Windows-ის გარსს, სისტემა დაინსტალირებულია, ყველა დისკი Windows-ისთვის არის გამოყოფილი და დისკებზე საჭირო ინფორმაციია ჩაწერილი. Linux-ისთვის ამ შემთხვევაში ძნელია დათმო რომელიმე დისკი, თან დისკი რომელსაც Linux-ისთვის დათმობთ, Windows-ის მიერ აღქმადი არ იქნება. შედეგად სადღაც უნდა წავიღოთ ჩვენი ინფორმაცია, მოკლედ თავსატკივარი ბევრი ჩნდება. ამასობაში Linux-ისთვის როგორც წესი საკმარისია 5-10 გიგაბაიტი სივრცე. მითუმეტეს იმ შემთხვევაში თუ Linux-ი თქვენთვის ალტერნატიული სისტემაა და მასში იშვიათად მუშაობთ.

სტატიის დაწერის იდეა წარმოიშვა მაშინ როდესაც ჩვენს ვებ-გვერდზე პირველი სტატია გავიდა Linux-ის ინსტალაციაზე. ბევრი წააწყდა თავსატკივარს, როგორ გამოეყო ახალი სისტემისთვის ადგილი, როგორ არ დაეკარგა საჭირო ინფორმაცია და ასე შემდეგ. წერილები ბლომად მოვიდა, გასაგები გახდა რომ საკითხი ბევრს აინტერესებს. ამიტომაც ამ ბურუსით მოცულ საკითხს დღეს დეტალურად განვიხილავთ.

გზები

გზები ბევრი არსებობს, მაგალითად ერთერთი მარტივი გზა შემდეგია, Windows-ის ინსტალაციის დოს ვინჩესტერზე ერთერთ ცალკე განყოფილებას ვქმნით და არ ვაფორმატებთ. ამ განყოფილების გამოყენება შემდგომ შეიძლება Linux-ში. მაგრამ იშვიათია შემთხვევა როდესაც მომხმარებელი წინასწარ ფიქრობს ასეთ საკითხებზე, ასევე იშვიათად ხდება, როდესაც მომხმარებელი თვითონ აინსტალირებს Windows-ს თავის კომპიუტერზე. მიუხედავად იმისა რომ დეტალურად გვაქვს ინსტალაცია აღწერილი ჩვენს საიტზე ბევრისთვის ეს საქმე მაინც ”შამანიზმის” ბოლო მოდელია, ასე რომ თავს ამ საკითხს ბევრი არიდებს, განსაკუთრებით დისკების დაყოფას.

ამ შემთხვევისთვის მშვენივრად გამოგვადგება რამდენიმე საკმაოდ ცნობილი პაკეტი, რომლებიც მხოლოდ დისკების მოცულობის შეცვლაზე, დაყოფაზე და დისკების გაერთიანებაზე მუშაობენ. ასეთი პროგრამები არის Paragon Partition Manager და Power Quest Partition Manager. ამ ბოლო დროს შეიმჩნევა დიდი კომპანიების მიერ წვრილი კომპანიების ჩაყლაპვა, ასე მოუვიდა კომპანია Power Quest, რამდენიმე წლის წინ იგი შეძენილი იყო კომპანია Symantec-ის მიერ, შედეგად პროდუქტი Power Quest Partition Magic უფრო ცნობილია სახელად Norton Partition Magic (კომპანია Symantec-ი როგორც იცით  უშვებს პიტერ ნორტონის სახელობის უტილიტებს, რომელიც ასევე თავის დროზე შეიძინა და დღეს მის სახელს უმოწყალოდ იყენებს, ასე თუ ისე ცნობილი დისკ მენეჯერიც ამიერიდან პიტერ ნორტონის სახლით გამოდის, თუმცა მის შემქნაში პირადად პიტერ ნორტონს მონაწილეობა არ მიუღია).

ასე თუ ისე ჩვენ გთავაზობთ ორივე უტილიტას ორივეს ჩამოქაჩავთ ჩვენი ვებ-გვერდიდან:

Paragon Partition Manager

Power Quest Partition Magic

ამ სტატიაში ორივეს განვიხილავთ, თუმცა სტატიის ავტორი პირადად უფრო დიდ პატივს სცემს გერმანულ კომპანია Paragon-ს და მის პროდუქტს, თუმცა ეს სუბიექტური არჩევანია და სხვა მომხმარებლის აზრი ალბათ ავტორის აზრს არ დაემთხვევა.

მაშ ასე ორი ძირითადი პროგრამა ვიცით, ახლა განვიხილოთ მათი გამოყენების მეთოდები.

პირველი გვერდი 1 2 3 4 » ბოლო გვერდი